بازگشت
امپریالیسم المپیک
نوشتۀ مالینو دینوچی نوشتۀ مالینو دینوچی

Impérialisme olympien

L’art de la guerre

par Manlio Dinucci

http://www.mondialisation.ca/index.php?context=va&aid=32248

 

هنر جنگ

 

 

ترجمه توسط حمید محوی

بین تیم های حاضر در بازی های المپیک در لندن، یک تیم خاص دیده می شود به نام شرکت های چند ملیتی (مولتیناسیونال) که متشکل از روزنامه نگارانی است که توسط «کوآش» سیاسی(1) تمرینات لازم را انجام داده اند و مهارت خاصی در تحریف وقایع و تفسیرهای جعلی دارند. در این تیم، مدال طلا از آن بریتانیائی ها است، مدال طلا در بی اعتبار سازی ورزشکاران چینی که آنها را با واژگانی مانند «سردرگم، شوخی طبیعت، روبات» تعریف می کنند. یک ثانیه پس از پیروزی یی شیون شناگر چینی، بی بی سی فورا احتمال استفاده از مواد زور افزا را مطرح کرد و نشریۀ میرور از «ساخت و پرداخت تمرین های خشن» سخن گفت، که طی آن ورزشکاران چینی «مثل ماشین های خود کار ساخته می شوند» با روش هائی که «در حد شکنجه» است و «ورزشکارانی که ژنتیکمان» تحول یافته هستند. مدال نقره از آن [سول 24 اور] نشریۀ سازمان کارفرمایان ایتالیائی است که فرستادۀ آنها کولودانی ورزشکاران چینی را به این شکل تشریح می کند : «همان کله های مربع شکل، همان تمرکز نظامی، هر یک فتوکپی دیگری، ماشین هایی که با خنده و تبسم بیگانه هستند، ماشین های خودکار بدون آرمان قهرمانی، که توسط زنجیرۀ مونتاژ پیچ و مهره های بزرگی را تولید می کند، برای چنین پیج و مهره هائی دو راه پیش پای آنها می گذارند «محکومیت به گرسنگی و فقر، یا رعایت اصول و قواعد ورزشی».

در لندن نوستالژی سالهای با شکوه گذشته احساس می شود، وقتی که در قرن نوزدهم چینی ها را از دیدگاه مشخصا «علمی» به شکل مردمی «صبور، ولی تنبل و پست و رذل» ترسیم می کردند، یعنی دورانی که امپریالیسم بریتانیا کشور چین را به انبار تریاک تبدیل کرده بود تا بر خاک سیاه مردم چین نظام استعماری و استثماری اش را پر رونق تر سازد. وقتی مقامات چینی تریاک را ممنوع اعلام کردند، علیه چین اعلام جنگ کردند، و این کشور را مجبور ساختند که از بخش هایی از سرزمینشان به نفع قدرت های بیگانه (از جمله ایتالیا) قطع نظر کند و آن را «واگذاری» نامیدند. نوستالژی سالهای باشکوه گذشته در عین حال یعنی وقتی که روی سردر پارک هوآیگپو، در شانگهای که از این پس در فرآیند واگذاری بخش هائی از سرزمین چین به بریتانیا تعلق گرفته بود، روی تابلوئی این نوشته دیده می شد : «ورود سگ و چینی ممنوع است».

 مأخذ عکس  The Mirror

 یی شیون. مدال طلا


وقتی چین آزاد شد، در سال 1949 ، چین نوین توسط ایالات متحده و هم پیمانانش بازشناسی نشد و این کشور را از بازیهای المپیک محروم کردند. تنها از سال 1984 بود که چین برای شرکت در بازیهای المپیک پذیرفته شد. از این تاریخ پیروزی های چین به شکل تصاعدی افزایش یافت. با این وجود، چنین موضوعی اهمیت خاصی برای قدرت های غربی ندارد، بلکه نگرانی غرب از بابت ظهور قدرتی نوین است که از این پس برتری آنها را در سطح جهانی به مخاطره می اندازد.

موضوع حائز اهمیت : لباس تیم ورزشکاران آمریکائی ساخت چین بود، و همین موضوع از دیدگاه نمادینه معنای ابهام آمیزی پیدا کرد. در نتیجه، کمیتۀ المپیک ایالات متحده اطمینان داد که از سال 2014 ورزشکاران آمریکائی از لباس های ساخت آمریکا استفاده خواهند کرد.

چه کسی، با بهره برداری ازنیروی کار انسانی در آسیا، آفریقا، آمریکای جنوبی، ورزشکار استخدام می کند تا زیر پرچم ستاره دار قهرمانی کند؟ ولی چین بر خلاف چنین معاملاتی، به شکلی که نشریۀ میرور آن را متهم می کند، بر این باور است که «ورزش به مثابه جنگ بدون کاربرد اسلحه است».

آنهائی که چنین نقل قولی را به عنوان اتهام علیه چین به کار می برند، فراموش می کنند که پرچم المپیک را نظامیان بریتانیائی به احتزاز در آوردند، یعنی نظامیانی که از سلاحهایشان برای جنگهای تجاوزکارانه استفاده کردند. نشریۀ «سول 24 اور» نشریۀ کارفرمایان ایتالیا چین را متهم کرد که از «ورزشکاران دولتی» استفاده می کند. ولی روزنامه نگار ایتالیائی فراموش می کند یادآوری کند که از 290 ورزشکار ایتالیائی 183 نفر از آنها در نیروهای مسلح ایتالیا خدمت می کنند، زیرا تنها (به دلیل انتخاب سیاسی مشخص) این گروه از افراد هستند که به شکل تمام وقت می توانند به چنین فعالیت هائی بپردازند. یعنی نظامی سازی ورزش، به شکلی که آقای وزیر دی پااولا گفته است : «همزاد ورزش- زندگی نظامی، بر اساس اخلاق مشترک بوده، ویژگی تعلق به بدنۀ نظامی مانند تعلق به یک گروه ورزشی است».
با این حساب جنگی که علیه لیبی به وقوع پیوست، جنگ نبود، بلکه باید آن را  به عنوان تمرین ورزشی برای آماده سازی ورزشکاران المپیک تلقی کنیم.

 

پی نوشت :

 

1) Coach

[2] Organe de presse de Cofindustria, l’organisation du patronat italien, NdT.

نشریۀ سازمان کارفرمایان ایتالیایی


August 8th, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل بین المللی